Tegen suikerwetten en een opstel

Brochure, in 1896 opgesteld en verspreid door S.C.J. Heerma van Voss.

Bij de start van de suikerfabriek bij Leur kregen de besturende vennoten te maken met de Suikerwet van 7 juli 1867. Met deze wet hadden de bestuurders van suikerfabrieken de mogelijkheid gekregen te kiezen uit twee heffingssystemen voor de accijns: aanslag naar de werkelijke productie of naar het sap. Deze wet bleef vele jaren bestaan, hoewel er in 1868 en 1871 kleine aanvullingen waren. Pas in 1891 kwam er een nieuwe wet, ingegeven door het feit dat de opbrengst uit de suikeraccijns voor de schatkist te laag werd. Drie jaar later al volgde een herziening van deze wet en zo ook op 29 december 1896. Kort hierna, op 29 januari 1897 volgde, in weer een suikerwet, een forse verandering voor de suikerindustrie.

Heerma van Voss kreeg als directeur van de suikerfabriek, maar vooral ook als bestuurslid van de “Vereeniging voor Beetwortelsuikerfabrikanten in Nederland”, intensief te maken met de Suikerwetten vanaf 1891. De wetsontwerpen die de minister naar de Tweede Kamer stuurde werden zorgvuldig bestudeerd en besproken tijdens vergaderingen. Vervolgens werd steevast, bij elk wetsontwerp, minimaal één “adres” (brief, verzoekschrift) naar de Tweede Kamer gestuurd, waarin uitgelegd werd dat de wet niet deugde en veranderd moest worden. Deze manier van invloed uitoefenen had vaak gedeeltelijk succes.

Passend in deze “strijd” is ook een boekje dat Heerma van Voss in mei 1896 schreef, liet drukken en verspreidde, als reactie op een verschenen opstel met de titel “De Suikerwet”.

In deze publicatie staat centraal het beïnvloeden van de totstandkoming van de Suikerwetten in de periode 1890-1897, door de “Vereeniging van Beetwortelsuikerfabrikanten in Nederland” en in het bijzonder door S.C.J. Heerma van Voss. Maar ook in de jaren hierna bleef hij actief bij de totstandkoming van nieuwe Suikerwetten.