Leur in de tijd van Heerma van Voss

De dorpen Etten en Leur

Leur en Etten waren vele eeuwen twee plaatsjes vlak bij elkaar, heel lang ook vormden ze tezamen één gemeente. Nog steeds vormen de kernen Leur en Etten één gemeente; inmiddels is het echter één, geheel aan elkaar gegroeide, forse woonplaats. Zoals zo vaak geldt voor dorpen die dicht bij elkaar liggen, valt er over de relatie tussen de twee kernen heel wat te vertellen. Woorden als “haat en nijd” gaan, in het algemeen gesproken, mogelijk te ver, maar (h)echte vriendschap tussen beide dorpen was er ook niet. Er gebeurde wel eens wat.

In 1869 vestigde S.C.J. Heerma van Voss zich te Leur. Dat bleek een grote stimulans te worden voor het verder laten toenemen van de welvaart van Leur. De nieuwe suikerfabriek, waarvan hij directeur werd, zorgde hiervoor. Leur was al een industriedorp, maar plotseling kwam er een grote werkgever bij. Toen de fabriek in 1919 gesloten werd, volgde weer een wending voor Leur, nu naar de verkeerde kant.

In deze publicatie wordt vooral beschreven hoe het Leur, maar ook Etten, verging in de tijd dat S.C.J. Heerma van Voss in de gemeente Etten en Leur woonde. Een befaamd rapport, “Weggezakt in het zand”, opgesteld in 1958, vormde de basis. De informatie die Boy Hendrikx in 1999 weergaf in een hoofdstuk over de gemeente Etten en Leur in 1909 in het boek “Een immense vogel gelijk” is onverkort overgenomen in één van de hoofdstukken.